တန္ေဆာင္မုန္းလျမတ္ သိမွတ္ဖြယ္ရာ(၂)

တန္ေဆာင္မုန္းလျမတ္ သိမွတ္ဖြယ္ရာ(၂)

ကထိန္ခင္းၾက ညီရအဂၤါ

          ကထိန္ခင္းရာတြင္ အဂၤါေလးပါႏွင့္ညီညႊတ္ရန္အေလးႀကီးလွသည္။ အဂၤါေလးပါဟူသည္။ ၁။ ကထိန္သကၤန္းဉတ္မႀကီး ကုိအလွဴခံမည့္ ရဟန္းသည္ ကထိန္ခင္းမည့္ေက်ာင္း၌ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔မွ၀ါဆုိခဲ့ၿပီး ၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံး ၀ါက်ိဳး ျပတ္ျခင္းမရွိဘဲ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ ပ၀ါရဏာျပဳေသာ ရဟန္းျဖစ္ရမည္။အျခားေက်ာင္းတုိက္၌၀ါဆိုေသာရဟန္း။ ဤ ေက်ာင္းတုိက္၌၀ါဆုိေသာ္လည္း ၀ါက်ိဳးေသာရဟန္း။ ဒုတိယ၀ါမွ ၀ါဆုိေသာရဟန္းမ်ားမျဖစ္ရပါ။

          ၂။ ကထိန္သကၤန္းေပးရမည့္ သံဃာသည္ အနည္းဆုံးငါးပါးရွိရမည္ ။

          ၃။ စီ၀ရမာသ- သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိတစ္လဟူေသာ သကၤန္းကာ လျဖစ္ရမည္။ထုိတစ္လ ေက်ာ္လွ်င္ကထိန္သကၤန္းမျဖစ္ေတာ့ေခ်။ထုိ႔ေၾကာင့္ ကထိန္သကၤန္းလွဴသူကလည္းတစ္လအတြင္းသာ လွဴဒါန္းရမည္ျဖစ္သည္။

          ၄။ ကထိန္ခင္းမည့္သကၤန္းသည္အလြန္မြန္ျမတ္ေသာသကၤန္းျဖစ္၍တရားႏွင့္အညီျဖစ္ေပၚလာေသာ သကၤန္းျဖစ္ရမည္။ မုိးေပၚမွအလုိလုိက်ေရာက္လာသကဲ့သုိ႔ စင္ၾကယ္ေသာသကၤန္းျဖစ္ရမည္။ဒကာ ဒကာမတုိ႔အားသံဃာမွ ကထိန္ခင္းပါ။ ကထိန္ ဟာအလြန္မြန္ျမတ္တယ္ဘယ္လုိအက်ိဳးေတြရသည္ဟူ၍ေျပာအလွဴမခံေကာင္း။မိဘပင္ျဖစ္ေစကာမူ လွဴဖို႔အရိပ္အေယာင္မွမျပ အပ္။ထုိသုိ႔လုံ႔လျပဳ၍ရေသာသကၤန္းျဖင့္ကထိန္ခင္းလွ်င္ကထိန္မေျမာက္ရထိန္အာနိသင္မရႏုိင္ေခ်။

ရဟန္းေတာ္မွာ လုပ္ေဆာင္စရာ

ကထိန္ခင္းၿပီဆုိလွ်င္ရဟန္းေတာ္မ်ားလုပ္ေဆာင္းရမည့္အခ်က္(၈)ခ်က္ရွိသည္။ ထုိ(၈)ခ်က္အားအတုိေခါက္အားျဖင့္  ``ခံ၊ေရြး၊ ေပးႏွင္း၊စြန္႔၊ထုိးျခင္း၊ တင္၊ခင္း၊ႏုေမာဒါ။´´(၀ိနယသံခိပ္)ဟူ၍ျဖစ္သည္။

          ၁။ ခံ- ကထိန္ဒါယကာတုိ႔ လွဴဒါန္းေသာ ကထိန္သကၤန္းကုိ အလွဴခံရမည္။အလွဴရွင္အားသကၤန္းကုိင္ေစ၍ `ဣမံ ကထိ နစီ၀ရံ သံဃႆ ေဒမ၊ ဣမိနာ စီ၀ေရန ကထိနံ အတၳရထ´ ဟုပါဠိအနက္ ဆုိခုိင္းခါ ကထိန္သကၤန္းကုိအလွဴခံရမည္။

          ၂။ ေရြး- ကထိန္သကၤန္းအား အလွဴခံထုိက္သည့္ရဟန္းအားေရြးခ်ယ္ရမည္ ။ကထိန္သည္ေန႔မလြန္ရသည့္အတြက္ ထုိကထိန္သကၤန္း လွဴသည့္ေန႔၌ပင္ ေက်ာင္းရွိသံဃာကုန္ စည္းေ၀း၍ အဂၤါ(၈)ပါးညီေသာ ကထိန္ခင္းထုိက္သည့္သံဃာေရြးရ မည္။ မရွိလွ်င္ မေထရ္ႀကီးကလက္ခံရမည္။

          ၃။ ေပးႏွင္း- သံဃာေတာ္မ်ားအား ကထိန္ခင္းထုိက္သည့္၊ခံထိုက္သည့္ ရဟန္းေတာ္ကုိပင့္ေဆာင္၍သိမ္သုိ႔သြားကာ ဉတ္သကၤန္းကုိ ေပးအပ္ရမည္။ တရားႏွင့္အညီ အပ္ႏွင္းရမည္။

          ၄။ စြန္႔- အဓိဌာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းေဟာင္းရွိလွ်င္စြန္႔ရမည္။ အဓိဌာန္ခ်ရမည္။ ထုိသကၤန္းမရွိလွ်င္ အဓိဌာန္ခ်ဖြယ္ မလုိ၊ အဓိဌာန္ခ်သည္ကုိ ပစၥဳဒၶဳိရ္ျပဳသည္ဟုေခၚသည္။

          ၅။ ထုိးျခင္း- ကထိန္ခင္းရမည့္ သကၤန္းကုိ ကပၸဗိႏၶဳ ထုိးရမည္။ အပ္စပ္ေအာင္ အဆင္းေပ်ာက္ေအာင္ ဥေဒါင္းမ်က္လုံး ပမာဏရွိအစက္အေျပာက္ေလးအား သကၤန္းေထာင့္တစ္နရာမွ ထုိးမႈကုိ ကပၸဗိႏၶဳ ထုိးသည္ဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ သစ္ရြက္ရည္၊သစ္ ေခါက္ေရ၊မွင္ေရ၊ခဲတံ စသည္မ်ားျဖင့္ထုိးႏုိင္သည္။

          ၆။ တင္- ကထိန္ခင္းမည့္ သကၤန္းကုိ အဓိဌာန္တင္ရမည္။သကၤန္းႀကီးျဖစ္လွ်င္- ဣမံ သဃာဋႎ အဓိဌာမိ။ ဧကသီျဖစ္ လွ်င္- ဣမံဥတၱရာသဂၤံ အဓိဌာမိ။ သင္းပုိင္ျဖစ္လွ်င္- ဣမံ အႏၱရ၀ါသကံ အဓိဌာမိ ဟုအဓိဌာန္တင္ရမည္။ စိတ္ထဲ၌မိမိကုိယ္ပုိင္ ဥစၥာဟု စြဲၿမဲစြာမွတ္သားထားျခင္းကုိ အဓိဌာန္တင္ျခင္းေခၚပါသည္။

          ၇။ ခင္း- အဓိဌာန္တင္ၿပီးေသာ ဉတ္သကၤန္းကုိ ကုိင္၍သကၤန္းႀကီးျဖစ္လွ်င္- ဣမာသ သံဃာဋိယာ ကထိနံ အတၳရာမိ ဧကသီျဖစ္လွ်င္ -ဣမိနာ ဥတၱရာသေဂၤန အတၳရာမိ။ သင္းပုိင္းျဖစ္လွ်င္- ဣမိနာ အႏၱရသေကၤန ကထိနံ အတၳရာမိဟုကထိန္ ခံမည့္ရဟန္းကသုံးေခါက္ ဆုိရမည္။

          ၈။ ကထိန္အႏုေမာဒနာျပဳရမည္။

ကထိန္ခင္းမည့္သကၤန္းသည္ ၀ိနည္းႏွင့္ေလွ်ာ္ညီေသာ ျဖတ္၊ ခ်ဳပ္ၿပီး၊ ၀ိနည္းႏွင့္ေလွ်ာ္ညီေအာင္ဆုိးရည္ျဖင့္ဆုိးထား ေသာ သံဃာဋိ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီး၊ ဥတၱရာသဂၤ အေပၚရုံဧကသီ၊  အႏၱရ၀ါသက ခါး၀တ္သင္းပုိင္ သုံးထည္တြင္တစ္ထည္ ထည္ျဖစ္ရမည္။ ယခုေခတ္ သကၤန္းမ်ားသည္ျဖတ္ၿပီးမွ ခ်ဳပ္ေသာသကၤန္းမ်ားမဟုတ္ဘဲ အခန္းျဖစ္ရုံလုံးခ်ဳပ္ထားေသာ သကၤန္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထုိသကၤန္းမ်ားသည္ အဓိဌာန္မစြဲ၍ ကထိန္သကၤန္းမျဖစ္ႏုိင္။ ကထိန္ခင္း၍မရ ခင္းလွ်င္ကထိန္မေျမာက္ အာနိသင္မရေခ်။

ကထိန္ခင္းရ က်ိဳးဖလ ၊ရဟန္းရရာ က်ိဳးငါးျဖာ၊

          ထုိသုိ႔ေသာအခ်က္အလက္ မ်ားျဖင့္ၿပီးျပည့္စုံစြာကထိန္ခင္းလွ်င္ မြန္ျမတ္လွေသာကထိန္အျဖစ္ေရာက္ရွိ၍ ရဟန္းေတာ္ မ်ားႏွင့္လူဒကာဒကာမမ်ား အက်ိဳးငါးပါးစီ တူညီစြာရႏုိင္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရရွိမည့္အက်ိဳးတရား ငါးပါးဟူသည္မွာ-

          ၁။ အနာမႏၱစာရအက်ိဳး- ဒကာတစ္ဦးက ေဘာဇဥ္ငါးပါးျဖင့္ ဖိတ္မႈကုိလက္ခံၿပီးေနာက္၊ အနီးနားရွိရဟန္းတစ္ပါးကုိ မပန္ မၾကားဘဲ အျခားဒကာအိမ္သုိ႔ သြားလွ်င္ ပါစိတ္အာပတ္သင့္အျပစ္ျဖစ္၏။ကထိန္အာနိသင္ ရသည္မွစ၍ မပန္မၾကားဘဲ ငါးလ ၾကာကာလပတ္လုံးေနႏုိင္သည္အျပစ္မျဖစ္ေတာ့။

          ၂။ အသမာဒါနစာရအက်ိဳး- သကၤန္းသုံးထည္တုိ႔တြင္တစ္ထည္တည္းျဖင့္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္ထိကင္းမေနေကာင္း၊ ကင္းလွ်င္ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္သင့္အျပစ္ျဖစ္၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ရဟန္းမ်ား အၿမဲသကၤန္းသုံးထည္ သြားေလရာရာယူေဆာင္ရျခင္း ျဖစ္၏။ ကထိန္အာနိသင္ရလွ်င္ကား ငါးလၾကာကာလပတ္လုံး ကင္းေနခြင့္ရွိ၏ သြားေလရာယူေဆာင္သြားစရာမလုိ အျပစ္မျဖစ္ ေတာ့။

          ၃။ ဂဏေဘာဇနစာရအက်ိဳး- အပင့္ဖိတ္မတတ္ေသာဒါယကာတုိ႔မွ ထမင္းစားၾကြပါ၊ မုန္႔စားၾကြပါ ၊ေရေသာက္ပါဦး ၊အ ေအးေသာက္ ပါဦး၊စသည္ျဖင့္ ေျပာ၍ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္မ်ားကုိ ကပ္လွ်င္မဘုဥ္းေပးေကာင္း၊ဘုဥ္းေပးလွ်င္အျပစ္ျဖစ္၏။ ကထိန္အာနိ သင္ရလွ်င္ကား ငါးလၾကာကာလပတ္လုံး မည္သုိ႔ပင္ေျပာ၍ပင့္ဖိတ္ဆက္ကပ္ေစကာမူ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ေကာင္း၏အျဖစ္မ ျဖစ္ေတာ့။

          ၄။ ယာ၀ဒတၳ စီ၀ရအက်ိဳး- ရဟန္းသည္ မိမိပုိင္ေသာ ပစၥည္းမွန္သမွ်ကုိ ဆယ္ရက္ထက္ေက်ာ္လြန္၍ အဓိဌာန္မတင္ ၀ိကပၸနာမျပဳပဲ မသုံးေဆာင္းေကာင္း။ သုံးေဆာင္လွ်င္အျပစ္ျဖစ္၏။ ကထိန္အာနိသင္ရထားလွ်င္ကား အျပစ္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။

          ၅။ ေယာစစီ၀ရုပၸါဒအက်ိဳး- အျခားေသာေန႔မ်ားတြင္ရလာေသာလာဘ္လာဘမွန္သမွ်ကုိ ခြဲေ၀ေပးရာ၌ဧည္သည္ အာဂႏၱဳရဟန္းေရာက္လာလွ်င္ထုိရဟန္းကုိပါခြဲေ၀ေပးရသည္။ကထိန္ခင္း၍ရေသာသကၤန္းမွန္သမွ်ကုိ ကထိန္ခင္းေသာေက်ာင္း မွ အာနိသင္ရေသာရဟန္း မ်ားသာပုိင္ဆုိင္ရ၏။ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားအားခြဲေပးရန္မလိုေခ်။

မပန္မၾကား၊ လုိရာသြား၊ ျပစ္မ်ားမရွိၿပီ။

သုံးထည္ထဲမွာ၊ ထားလုိရာ၊ ထားကာသြားႏုိင္သည္။

ေလးပါးတူပင္၊ ဂုိဏ္းေဘာဇဥ္၊ စားခ်င္စားႏို္င္သည္။

သကၤန္းမ်ားစြာ၊ ငါးလမွာ၊ သိမ္းကာထားႏုိင္သည္။

သကၤန္းလွဴျငား၊ သကၤန္းမ်ား၊ သူ႔အားသာျဖစ္သည္။(၀ိ၊ ၃၊၃၅၂)

လူမ်ားရၾက က်ိဳးငါး၀

လူဒကာ ဒကာမမ်ားရႏုိင္သည့္ အက်ိဳးငါးပါးဟူသည္မွာ-

          ၁။ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား သြားလာရာ၌ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းျခင္း၊ ၾသဇာအာဏာေပးသူမရွိလြတ္လပ္စြာသြား ႏုိင္ျခင္း။ ရဟန္းရွင္လူနတ္ေဒ၀ါမ်ား၏ ခ်စ္ခင္ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိခံရျခင္း။(အျခားဒကာအိမ္သုိ႔ မပန္မၾကားပဲ သြားႏုိင္၍ တန္ျပန္အ က်ိဳးရျခင္း။)

၂။ စုေဆာင္းထားေသာဥစၥာပစၥည္းမ်ား အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ေလွ်ာ့သြားျခင္းမရွိ။အၿမဲတည္ေနတတ္ျခင္း။မိမိ စီးစိမ္ဥစၥာရတနာမွန္သမွ် ေရေဘး၊မီးေဘး၊ ခုိးသူေဘး၊တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမွ သိမ္းသူသည့္ေဘး၊သားဆုိးသမီးဆုိး မ်ားဖ်က္စီး ေသာေဘးတုိ႔မွကင္းေ၀းျခင္း။မိမိကမေပးပါဘဲမည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မယူေဆာင္ႏုိင္ျခင္း (သံဃာေတာ္မ်ား သကၤန္းသုံး ထည္လုံးသယ္စရာမလုိပဲ ထား၍သြားလာႏုိင္ခြင့္ရေသာေၾကာင့္တန္ျပန္အက်ိဳး ရျခင္း။)

၃။အ၀တ္အစားအၿမဲေတာက္ပေအာင္၀တ္ဆင္ႏုိင္ျခင္း ။ အ၀တ္စားေကာင္း၀တ္သူျခင္းအတူတူကုိယ္သာအၿမဲအေရာင္ ပုိမုိေတာက္ပေနျခင္း။(သံဃာေတာ္မ်ားရရွိလာေသာ သကၤန္းစေသာကိုယ္ပုိင္ပစၥည္းမ်ား ဆယ္ရက္ေက်ာ္လြန္၍ငါးလတုိင္တုိင္ အဓိဌာန္မတင္ ပဲသုံးေဆာင္ခြင့္ကုိရေသာေၾကာင္တန္ျပန္အက်ိဳးခံစားရျခင္း။)

၄။မိမိစားသမွ်အစားအစာထဲတြင္ အဆိပ္ကင္းျခင္း။ အဆိပ္ခတ္ထားလွ်င္ေတာင္အဆိပ္ျပယ္တတ္ျခင္း။(ရဟန္းမ်ား အားႀကိဳက္သလုိပင့္ဖိတ္သည္ကုိ ဘုဥ္းေပးႏုိင္ေအာင္လုပ္ေပးရာေရာက္ေသာေၾကာင့္တန္ျပန္အက်ိဳးခံစားရျခင္း။)

၅။ ေပးမကုန္လွဴမခန္းၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနႏုိင္ျခင္း။(ကထိန္အာနိသင္ရေသာရဟန္းမ်ား သကၤန္းကုိပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရေသာ အက်ိဳး တရားေၾကာင့္တန္ျပန္အက်ိဳးခံစားရျခင္း။)

ကထိန္လွဴရ၊ ျမတ္ဖလ၊ မွတ္ၾကပါေလငါးမ်ိဳးေပ။

မပန္မၾကား၊ မခစား၊ လာသြားႏုိင္ေပရပ္ေထြေထြ။

ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ၊ ထားလုိရာ၊ ထားပါလ်က္ေပရန္ကင္းေစ။

၀တ္စားဖုံဖုံ၊ လြန္ျပည့္စုံ၊ ကုံလုံက်က္သေရ။

မိစၧာအပင္း၊ ျပစ္မ်ိဳးကင္း၊ ရွင္းရွင္းလြတ္ေပရန္မ်ိဳးေတြ။

စည္းစိမ္ၿမိဳင္ၿမိဳင္၊ လြန္ႀကံ႕ခုိင္၊ စုိးပုိင္လွေပတင့္ၿဖဳိးေ၀။(ေတာင္ၿမိဳ႕အရွင္ကု႑လာဘိ၀ံသ)

သီတင္း၀ါကၽြတ္ ၊ခင္းလႊတ္ကထိန္

ႏွလုံးစိတ္၀မ္း ၊ ရႊင္လန္းကထိန္

ေကာင္းက်ိဳးငါးခု ၊ ေပါင္းစုကထိန္

ခင္းပါၾက ၊ ျမတ္လွဤကထိန္။

တစ္လတစ္နွစ္ ၊ ႀကဳံလစ္ကထိန္

တစ္ရက္တစ္ေက်ာင္း ၊ ခင္းေကာင္းကထိန္

ကာလေပၚရ ၊ ဒါနကထိန္

ထူးျမတ္လွ ၊ ခင္းၾကဤကထိန္။(ပီတိ-ေပႀကီး)

ဤသည္မွာတန္ေဆာင္မုန္းလ ရာသီပြဲေတာ္ကထိန္ပြဲအေၾကာင္းကုိ လုိက္နာဖြယ္ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္တင္ျပရျခင္းျဖစ္ပါ သည္။

ပြဲေပါင္းစုံလွ တန္ေဆာင္မုန္းလ

သာမန္အားျဖင့္ တန္ေဆာင္မုန္းလ တန္ေဆာင္တုိင္ပြဲေတာ္သည္ ကထိန္ပြဲတစ္မ်ိဳးတည္းမဟုတ္ေခ်၊  တန္ေဆာင္တုိင္ မီးထြန္းပြဲေတာ္၊ မသုိးသကၤန္းရက္လုပ္လွဴဒါန္းပြဲေတာ္၊မဲဇလီဖူးသုပ္ေ၀ငွပြဲေတာ္၊ က်ီးမႏုိးပြဲေတာ္၊ သာမညဖလ အခါေတာ္ေန႔ပြဲ ေတာ္အားျဖင့္ ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ စုံညီလွသည့္လွလည္းျဖစ္သည္။

မသုိးသကၤန္းရက္လုပ္လွဴဒါန္းပြဲေတာ္သည္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း၁၄ ရက္ေန႔ညတြင္၀ါဂြမ္းတုိ႔အား ဗုိင္းေတာင့္ ခ်ည္ငင္ ရက္လုပ္ျခင္းကုိ ညတြင္းအၿပီးျပဳလုပ္ၾက၍အာရုဏ္တက္သည္ႏွင့္ျမတ္ဗုဒၶအားဆက္ကပ္ပူေဇာ္ၾကျခင္းကုိဆုိလုိသည္။(ထုိအ ေၾကာင္းအားသီးသန္႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးထားဖူးသည္။) တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ ရာသီအားျဖင့္ၿဗိစ          ၧာျဖစ္၍ၾကတၱိကာ နကၡတ္ ယွဥ္သည္။ ရာသီသာလွ ပန္းျမတ္ခမွာ၀ခဲပန္းျဖစ္ၿပီး သာယာေသာေဆာင္းညခ်မ္းခါ ေကာင္းကင္ယံ၍ျမဴတိမ္ကင္းစင္ နကၡတ္ ေပါင္းစုံ စုံလင္ေတာက္ပထြန္းလင္းလွရာ အခ်ိန္အခါျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဲဇလီဖူးသုပ္စားလွ်င္ ေဆးဘက္၀င္ ေဆးေပါင္းခ ေရာဂါ ဘယမ်ိဳးစုံေပ်ာက္ကင္းသည္ဟု ယူဆၾကေသာေၾကာင့္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔တြင္မဲဇလီဖူးမ်ားသုပ္လွ်က္ ေ၀ငွစားသုံးၾက ေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ မယ္ဇလီဖူးတြင္မကေတာ့ပဲ မုန္႔လုံးေရေပၚမ်ားျပဳလုပ္၍လည္းေကာင္း၊ အေဖ်ာ္ရည္ သာကူစသည္ တုိ႔ကုိျပဳလုပ္၍လည္းေကာင္း တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညအားပုိမုိလွပေအာင္ျခယ္သလွ်က္စတုဒိသာေကၽြးေမြးလွဴးဒါန္းၾကသည္။ အခ်ိဳ႕တုိင္းရင္းေဆးဆရာ ေမွ်ာ္ဆရာ၊ဂုိဏ္းဆရာတုိ႔ကား တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည ၁၂ နာရီတိတိအခ်ိန္တြင္ ေဆးစြမ္းေကာင္းမ်ားကုိေဖာ္ယူကုသၾကသည္။ထုိသုိ႔ျပဳလုပ္ၾကသည္ကုိအစြဲျပဳခါ

ေဆးေပါင္းခသည့္ညဟူသည္ နာမ၀ိေသသကုိ ရရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။

တတိယပုိင္းဆက္လက္ရႈစားပါရန္.....

က်မ္းကုိးစာရင္း- ၁။ အခါေတာ္ေန႔ရက္မ်ား(မာဂဓီ-သာစည္)။ ၂။စာေရးသူကုိယ္ေတြ႕အေတြ႕အႀကဳံမ်ား။၃။ေရႊစကားႏွင့္ ေရႊတရား(ဘဒၵႏၱကု႑လာဘိ၀ံသ)။၄။ သာသနာေရးအေဟာအေျပာ(မုံရြာေနဇာ)။ ၅။ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ (အရွင္သုဇနပ႑ိတ) ၆။တစ္ဆယ့္ႏွစ္လရာသီစာစီစာကုံးမ်ား(ေဒၚႏုၾကည္-မဟာ၀ိဇၨာ)၇။ အင္တာနက္ဘေလာ့မ်ားႏွင့္ သတင္းစာဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း ေဆာင္းပါးမ်ား။

အားလုံးကုိခ်စ္ခင္ေလးစားတန္ဖုိးထားလွ်က္...

                                                         ပီတိ(ေပႀကီး)