ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိး
ထမင္းစားရင္း၀င္လာတဲ့အေတြးတစ္ခု။
ထမင္းလုံးေလးတစ္လုံးစားျပီးသားပန္းကန္ထဲၾကြင္းက်န္ေနတာကုိၾကည့္ျပီး၀င္လာတဲ့အေတြးေလးပါ။
ပထမဆုံး၀င္လာတဲ့အေတြးက ထမင္းလုံးေပါင္းမ်ားရင္တစ္ပန္းကန္စာရတယ္။
တစ္လုံးျခင္းယူျပစ္ရင္လည္း
ၾကာေတာ့တစ္ပန္းကန္ျပားစာမကမ်ားစြာေသာထမင္းေတြအလကားျဖစ္ေစတယ္။
လူတုိင္းထမင္းရင္ ထမင္းလုံး
ေလးတစ္လုံး အနည္းဆုံးေတာ့ၾကြင္းက်န္ၾကတာပါပဲ။ ဒီထက္ထည့္ထားတာမကုန္လုိ႕သုံးေလးငါးလုပ္စာေလာက္ သြန္ပစ္တဲ့ထမင္းေတြကလည္းေန႔စဥ္ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့အေတြး။
လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံမွာလူေပါင္းသန္း(၆၀)၀န္းက်င္ရွိတယ္ပဲထား၊
လူတစ္ေယာက္ကုိတစ္ရက္ထမင္းႏွစ္
ၾကိမ္သုိ႔ဟုတ္သုံးၾကိမ္စားတယ္။တစ္ခါထမင္းစား
တစ္လုံးၾကြင္းရင္တစ္ရက္မွာထမင္းလုံးသန္းေပါင္း(၁၈၀)အန
နည္းဆုံးအလဟႆျဖစ္တယ္။ဒါထမင္းတစ္လုံးပဲတြက္ထားတာ တကယ္တမ္းၾကြင္းက်န္တာ
တစ္လုံးမကဘူးဆယ္လုံးေလာက္ထိေတာ့ၾကြင္းက်န္တယ္။ ဒိလုိတြက္ရင္တစ္ရက္မွာ
ထမင္းလုံးသန္းေပါင္း(၁၈၀၀)ေလာက္ဆုံးရႈံးရတယ္။တစ္ႏွစ္လုံးအတြက္ တြက္ရင္ထမင္းလုံးသန္းေပါင္း
(၆၅၇၀၀၀)ဆုံးရႈံးရတယ္။တင္းေပါင္းမ်ားစြာပ်က္စီးဆုံးရႈံးရတာႏွေမွ်ာစရာ။
တစ္ေယာက္မွတစ္လုံးတေလၾကြင္းက်န္တာပဲ ဘာႏွေမွ်ာစရာရွိရွိလဲ
လုိ႕ေတြးေကာင္းေတြးၾကလိမ့္မယ္ေအာက္ေျခကမွစုမေပါင္းခဲ့ရင္ တစ္တင္းမျဖစ္ႏုိင္ဘူး ေလ။
ဟုိးငယ္ငယ္
ထဲကအသက္ၾကီးလာတဲ့အထိၾကြင္းက်န္ ခဲ့တဲ့ထမင္းလုံးေတြစုေပါင္းလုိက္ရင္
အလဟႆျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ထမင္းလုံးေတြမေရတြက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဒါဟာတကယ္ေတာ့ေငြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းလုံးေတြစြန္႕ပစ္ရင္
ေငြကုိပစ္ရာေရာက္ပါတယ္။ေခၽြတာစုေဆာင္း
သူေ႒းေလာင္းတဲ့ခ်မ္းသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ရင္ေခၽြတာသုံးစြဲတတ္ရမယ္။
အလဟႆမျဖစ္ေစရဘူး။ႏႈိင္းခ်ိန္တတ္ရမယ္။ ေထာင့္စိရမယ္ ထမင္းစားတာကအစ
အၾကြင္းက်န္မရွိေအာင္သတိထားတတ္ရမယ္။အခ်ိဳ႕ကိုယ့္၀မ္းကုိ ခခ်င့္ခ်ိန္တတ္ဘူး ပန္းကန္ထဲထမင္းေတြအမ်ားၾကီးထည့္ျပီး မကုန္
၊သူ႕အၾကြင္းအျခားသူလည္းမစား
ဒီလုိနဲ႕ သြန္ပစ္ရေရာ။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ခ်က္တာကုိကမခ်င့္ခ်ိန္တတ္တာ
။လူဘယ္ေလာက္ဆုိ ထမင္းဘယ္ေလာက္ခ်က္ရမယ္ မသိဘူး လူအမ်ားၾကီး ငါလည္းအမ်ားၾကီးခ်က္လုိက္မယ္ဆုိ ခ်က္
ေရာ။လူတစ္ေယာက္မွာမ်ားေသာအားျဖင့္တစ္ဗူးအျပင္ ပုိမကုတ္တတ္ၾကဘူး တစ္ဗူးေအာက္မွာပဲရွိတယ္။
ဒီေတာ့ဆန္ေတြမ်ားစြာထည့္ခ်က္ ထမင္းျဖစ္ေတာ့ပုိပြားလာ လူငါးေယာက္ ခ်က္တစ္ျပည္ဆုိပုိျပီေပါ့။
ေန႕စဥ္ၾကဳံေနရတဲ့ဒီအခ်က္ကုိ လူတုိင္း
သတိထားဖုိ႕ေကာင္းတယ္။ ဒီအခ်က္ကလည္း အိတ္ ထဲကဘတ္ဂ်က္
ကုိပါးသြားေစႏုိင္လို႕ပါ။
ဒုတိယအေတြးကေတာ့ ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးသတၱိပါ။
``စားျပီးသားပန္းကန္ထဲ ၾကြင္းက်န္ေနတဲ့
ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးကုိသိပါ။ထမင္းတစ္လုံးျဖစ္ဖုို႕ဆုိတာ
ဘယ္လုိအေျခခံက စခဲ့ရတယ္ထင္သလဲ´´
ဟုတ္တယ္ထမင္းအမ်ားၾကီးကုိသြားမၾကည့္ပါနဲ႕ စားျပီးသားပန္းကန္ထဲ ၾကြန္းက်န္ေနတဲ့ ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕အေျခခံတန္ဖုိးကုိပဲၾကည့္ပါ။
ဒီထမင္းတစ္လုံးျဖစ္ဖုိ႕အတြက္ ပထမဆုံး ေတာေတြခုတ္ထြင္ရတယ္
။ေနာက္ငုတ္ေတြတူးေဖာ္ရတယ္
လယ္ျဖစ္လာေအာင္တစ္ဧက ႏွစ္ဧကအကြက္ၾကီးေတြကုိေရ၀င္ေအာင္းနုိင္ဖုိ႕
အနက္တစ္ေတာင္ေလာက္တူး
ကန္သင္းလုပ္ရတယ္။ဆယ္တမံေရ၀င္ေဒသဆုိေရသြင္းရတယ္။ ေရ၀င္ေဒသမဟုတ္ရင္
မုိးအရြာကုိေစာင့္ရတယ္။ ေရ ရျပီဆုိမွထယ္ထုိး ထြန္
ထြန္လုိ႕ေျမကုိႏူးညက္ေအာင္လုပ္ရတယ္။ေျမဆီအျဖစ္ ႏြားေခ်း ၾကက္ေခ်းေတြ
အျပင္စက္မႈထုတ္ေျမဆီကုိလည္းထည့္ရတယ္။ျပီးမွစပါးေတြပက္ျဖန္းျပီး
ပ်ိဳးက်ဲရတယ္။ ပ်ိဳးပင္ေတြေပါက္ရင္
တစ္
ထြာတစ္ေတာင္အရပ္အျမင့္ထိေစာင့္ရတယ္။ျပီးရင္ပ်ိဳးပင္ေတြႏႈတ္အစည္းေတြစည္း
အဲပ်ိဳးစည္းေတြကို
စုိက္ရန္အသင့္ထြန္ျပီးသားျဖစ္တဲ့
လယ္ေတြထဲခ်လူမ်ားစြာနဲ႕အကြက္ေစ့ေစ့စုိက္ရတယ္။စုိက္ျပီးအခင္းေတြေျမ
ဆီလုိေျမဆီထည့္ ပုိးက်ရင္ပုိးေဆးျဖန္းေပးရတယ္။ေရမျပတ္ေအာင္
လည္းအျမဲဂရုစုိက္ရတယ္။ မုိးရြာမွေရရတဲ့
လယ္ဆုိ စုိက္ျပီးမုိးမရြာေရျပတ္သြားရင္
ပ်က္စီးကုန္တယ္။ရြာလြန္းျပန္ရင္လည္း ေရမျမဳတ္ေအာင္ေဖာက္ထုတ္
ေပးရတယ္ ။
ဒီလုိနဲ႕မုိးတြင္းစုိက္ကတည္းကအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ျပဳစုေပးခဲ့ရတာစပါးႏွံေတြျဖိဳင္ျဖိဳင္သီးလာေတာ့
စာေတြ ငွက္ေတြလာစားလုိ႕ေျခာက္ရလွန္႔ရအျမဲလုပ္ေနရတယ္။
ေဆာင္းတြင္းကာလ
စပါးႏွံေတြေရႊေရာင္လုိ၀ါ၀င္းရိတ္ခ်ိန္နီးျပီဆုိမွ ေအာင္ေရလႊတ္ေပးရတယ္။လယ္
ထဲမွာရွိေနတဲ့ေရေတြေဖာက္ပစ္
တာကုိေအာင္ေရလႊတ္တယ္ေျပာတာပါ။အခ်ိန္တန္ရင္ရိတ္သိမ္းျပီးသန္႕ရွင္း
ေျပာင္၀င္းတဲ့ကြင္းျပင္ေပၚမွာပုံရတယ္ ။ ေနာက္စပါးေခၽြစက္ သုိ႕မဟုတ္
လူနဲ႕ကုိယ္တုိင္ရုိက္ေခၽြရတယ္။ေခၽြျပီးသားစပါးေတြကုိသဲ အမႈိက္ေကာက္ရုိးမွ်င္ေတြမပါရေအာင္ေလွ႕ျပာထုတ္ရတယ္။
ရရွိတဲ့စပါးေတြကုိ ဆန္စက္သြားျပီး
စပါးမွဆန္အျဖစ္သုိ႕ၾကိတ္ယူရတယ္။ဆန္အျဖစ္ရလာျပီဆုိမွဒံအုိး
ထဲထည့္ေရႏွစ္ထပ္ေလာက္ေဆး ေရအေတာ္အသင့္ထည့္ ထင္းမီးသုိ႕မဟုတ္
လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႕ခ်က္ရတယ္။ခ်က္ျပီး
မွ ပန္းကန္ထဲထည့္စားၾကရတာေပါ့။
ကဲထမင္းတစ္လုံးျဖစ္ဖုိ႕ဘယ္ေလာက္ထခက္ခဲလုိက္သလဲ။
အဲလုိထမင္းျဖစ္လာဖုိ႕အဆင့္ဆင့္လုပ္လာတဲ့ေနရာမွာ စပါးေတြရိတ္တုန္းတုန္းကအေလ
အလြင့္ရွိခဲ့တယ္။ေခၽြေတာ့ၾကိတ္
ေတာ့ဆန္ေဆးေတာ့ ထမင္းရည္ငဲ့ေတာ့ အေလအလြင့္ရွိခဲ့တယ္။ကဲမင္းမျဖစ္ခင္
အေလအလြင့္ေတာ့ထားလို္က္ ထမင္းျဖစ္လုိ႕စားျပီးဆုိမွ
စားျပီးပန္းကန္ထဲၾကြင္းက်န္သြားတဲ့ထမင္းလုံးေလး
ဘယ္ေလာက္ႏွေမွ်ာဖုိ႕ေကာင္းလဲ
ပန္းကန္ထဲစားဖုိ႕အဆင္သင့္ေရာက္လာတာနဲတဲ့အဆင့္ေတြေက်ာ္ခဲ့ရတာ
မဟုတ္ဘူးအေလအလြင့္အခက္အခဲေတြ ေက်ာ္ျပီးမွေရာက္လာတာ တစ္လုံးထဲဆုိေပမယ့္
ေသြးနဲ႕ေခၽြးနဲ႕အရင္းႏွီးေပါင္းမ်ားစြာေပးဆပ္ခဲ့ရ
တာ ဒါ့ေၾကာင့္တန္ဖုိးသိျပီးတန္ဖုိးရွိရွိ စားသုံးၾကဖုိ႕ေကာင္းပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ ထမင္းတစ္လုံးကအဲေလာက္ိတန္ဖုိးရွိတယ္။
ဆန္တစ္ျပည္တစ္ေထာင္ေလာက္ေပးရေနတာပဲ ထမင္းတစ္လုံးေလာက္နဲ႕ဘာတန္ဖုိးရွိမလဲ
တစ္က်ပ္ေတာင္မတန္ဘူလုိ႕ေျပာေကာင္းေျပာၾကလိမ့္မယ္။မဟုတ္ဘူး အဲဒီတန္ဖုိးကုိေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး
။ထမင္းတစ္လုံးျဖစ္လာဖုိ႕ျဖတ္ေက်ာ္ရင္းႏွီးေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့တန္းဖုိးကုိ
ေျပာတာ။ေငြတန္ဖုိးထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာၾကီးမားတယ္။
ေငြရွိရင္ဘာမဆုိ ျဖစ္တယ္ေျပာေနၾကေပမယ့္
ကမၻာၾကီးထဲမွာရွိတဲ့လူမွန္သမွ် စပါးမစုိက္ဆန္မၾကိတ္ထမင္းမခ်က္ရင္အဲေငြနဲ႕ဘယ္သြားထမင္း၀ယ္စားမလဲ။
ေငြကုိကုိင္ျပီးဂ်ဳံဆန္ျဖစ္ေစ လို႕မန္းမႈတ္လုိ႕ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္တန္ဖုိးသိသင့္တယ္။
ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးကုိသိတတ္လာရင္ အရာရာတုိင္းရဲ႕
တန္ဖုိးကုိလည္းသိလာႏုိင္တယ္။
ဒီေတာ့ လုပ္သမွ် သုံးသမွ်စည္းကမ္းတက်နဲ႕အလဟႆ
မျဖစ္ေတာ့ဘူး။
အဲေတာ့မကုန္သင့္တာမကုန္အစုအပုံအျဖစ္စုထား ၾကီးပြားရမယ့္သေဘာတရားျဖစ္သြားတာေပါ့။
``ကဲစားျပီးသားပန္ကန္ထဲၾကြင္းက်န္ေနတဲ့
ထမင္းတစ္လုံးရဲ႕တန္ဖုိးကုိသိပါ၊ ထမင္းတစ္လုံးျဖစ္
ဖုိ႕ဆုိတာ
ဘယ္လိုအေျခခံရစခဲ့ရတယ္ထင္သလဲ´´ဆုိတာအထပ္ထပ္အခါခါစဥ္းစားတန္ဖုိးထားတတ္ပါေစ။
အေသးအမႊား တန္ဖုိးထားက
ၾကီးမားအရာ တန္ဖုိးသာ၍
ထားကာေနတတ္ လြန္ျမင့္ျမတ္သည္
က်င့္တတ္ျမန္စြာ တုိးတက္ပါ၏။
စာဖတ္သူကုိခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္….
ပီတိ(ေပၾကီး)
No comments:
Post a Comment